رژه‌ی افتخار همجنسگرایان مانند بسیاری از فستیوال‌های دیگر تاریخچه‌ای دارد که ندانستن درباره‌ی این تاریخچه اغلب منجر به بدفهمی درباره‌ی آن می‌شود.
در دهه‌های پنجاه و شصت میلادی، در امریکا، قوانین تبعیض‌آمیز شدیدی علیه افراد همجنسگرا؛ دوجنسگرا و تراجنسی وجود داشت. به‌گونه‌ای‌که آشکاربودن به‌عنوان یک نادگرجنسگرا جرم محسوب می‌شد و تعقیب قانونی را درپی داشت. در همین زمان بارهای همجنسگرایان به‌عنوان مکانی امن برای همه‌ی افرادی محسوب می‌شد که خود را از نظر هویت جنسی به‌گونه‌ای متفاوت از اکثریت می‌دانستند. یکی از مکان‌های شناخته‌شده در میان اقلیت‌های جنسی، بار استون‌وال بود که در دهکده‌ی گرینویچ نیویورک قرار داشت. در ساعت‌های آغازین روز یکشنبه، ۲۸ ژوئن ۱۹۶۹، نه نفر از ماموران پلیس وارد بار شدند و کارمندان آن بار و هم‌چونین تعدادی از مشتریان را به بهانه‌ی فروش بدون مجوز نوشیدنی بازداشت کردند.
درواقع این چندمین‌باری بود که در مدتی کوتاه، مکان‌های امن این اقلیت، مورد خشونت پلیس واقع می‌شدند. مردم به این خشونت معترض شدند و به پلیس حمله کردند به‌گونه‌ای‌که ماموران پلیس مجبور شدند درخواست نیروی کمکی کنند و در بار پناه بگیرند. بار به آتش کشیده شد و این، جرقه‌ی آغاز جنبشی بود که بعدها به جنبش آزادی اقلیت‌های جنسی یا استون‌وال معروف شد. شورش پنج روز دیگر ادامه یافت و به‌سرعت تبدیل به تظاهراتی سازمان یافته شد.
نکته‌ی جالب‌توجه در آن زمان این بود که بسیاری از افراد جامعه‌ی دگرجنسگرا هم در این جنبش شرکت کردند زیرا معتقد بودند که همجنسگرایان موجوداتی خطرناک یا منحرف نیستند و تبعیض اجتماعی علیه آن‌ها ظالمانه است. آمادگی و آگاهی جامعه‌ی آمریکا در آن‌زمان، به‌همراه وجود جنبش‌های مدنی همزمان دیگر (مانند جنبش حقوق شهروندی) که در سایر سطح‌ها در حال شکل‌گیری بود، منجر به آن شد که اعتراضات و نافرمانی‌های مدنی برای حق‌خواهی گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده و تحت تبعیض به‌سرعت گسترش یابد.
از سال بعد از این حادثه، پراید (Pride) یا رژه‌ی افتخار همجنسگرایان که نماد مقاومت در برابر نابرابری است، هرساله در ماه ژوئن در شهرهای مختلف امریکا برگزار می‌شود. در این رژه، یاد کسانی که برای رسیدن به حقوق برابر و آزادانه‌عشق‌ورزیدن مورد خشونت قرار گرفته‌اند، گرامی داشته می‌شود. بسیاری از جوانان و نوجوان شورش استون‌وال درحال‌حاضر در دوران کهنسالی خود به سر می‌برند. رژه‌ی افتخار، نمادی از احترام به تفاوت‌ها و جشن‌گرفتن گوناگونی‌هاست. هرچند که این جشن به نام رژه‌ی اقلیت‌های جنسی معروف است، اما در این جشن تمامی افراد از هر دسته و گروهی می‌توانند شرکت کنند.